- inmortalis
- immortālis ( inm- ), e, adj. [in-mortalis], undying, immortal (class.).I.Lit.:II.
si nullum corpus immortale sit, nullum esse corpus sempiternum: corpus autem immortale nullum esse, etc.,
Cic. N. D. 3, 12, 29:credo deos immortales sparsisse animos in corpora humana, etc.,
id. de Sen. 21, 77: dii;v. deus: animi,
id. ib. 23, 82; id. Leg. 2, 11, 27:natura (opp. mortalis fortuna),
id. Off. 1, 33, 120:pro di inmortales!
Ter. Ad. 3, 4, 1:pro deorum inmortalium!
id. Phorm. 2, 3, 4 al. — Subst. plur.: immortāles, ium, m., the immortals, gods: quod ad immortales attinet, haec;deinceps quod ad mortales,
to the gods, Varr. L. L. 5, § 75 Müll.; Lucr. 5, 165.—Transf.A.Imperishable, eternal, endless:B.memoria et gloria,
Cic. Balb. 17, 40:memoriam alicujus reddere,
id. de Or. 2, 2, 8:fructum cepi vestri in me amoris et judicii,
id. Pis. 14, 31: gratias agere alicui, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 1:opera edere,
Liv. 1, 16, 1:tributa,
Tac. H. 4, 32:illa Sallustii velocitas,
Quint. 10, 1, 102:nemo ignaviā immortalis factus est,
Sall. J. 90, 49:immortalia ne speres, monet annus, etc.,
Hor. C. 4, 7, 7.—Poet., like the gods, blessed, exceedingly happy:immortalis ero, si altera talis erit,
Prop. 2. 14 (3, 6), 10; 2, 15 (3, 7), 39.—Hence, * adv.: immortā-lĭter, infinitely:gaudeo,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.